Połączenie śrubowe o wysokiej wytrzymałości odbywa się poprzez duże dokręcenie pręta śruby naprężającej wewnątrz płyty łączącej, co jest wystarczające, aby wytworzyć dużo tarcia, aby poprawić integralność i sztywność połączenia, gdy ścinanie, zgodnie z wymaganiami dotyczącymi projektu i naprężenia jest różne, można podzielić na połączenie śrubowe o wysokiej wytrzymałości typu ciernego i połączenie śrubowe o wysokiej wytrzymałości typu ciśnieniowego, zasadnicza różnica między dwoma stanami granicznymi jest inna, chociaż jest to ten sam rodzaj śruby, ale metoda obliczeniowa, wymagania, zakres zastosowania są bardzo różne. W projektowaniu ścinania połączenie cierne śrubowe o wysokiej wytrzymałości odnosi się do maksymalnej siły tarcia, która może być zapewniona przez siłę dokręcania śruby między zewnętrzną siłą ścinającą a powierzchnią styku płyty jako stan graniczny, to znaczy, aby zapewnić, że wewnętrzna i zewnętrzna siła ścinająca połączenia nie przekroczy maksymalnej siły tarcia w całym okresie użytkowania. Nie będzie względnego odkształcenia poślizgu płyty (pierwotna pustka między śrubą a ścianą otworu jest zawsze zachowana). W projektowaniu ścinania połączenie śrubowe o wysokiej wytrzymałości typu ciśnieniowego jest dozwolone, gdy zewnętrzna siła ścinająca przekracza maksymalną siła tarcia, względne ślizganie się pomiędzy połączonymi płytami odkształcenia, aż do kontaktu śruby ze ścianą otworu, następnie połączenie na wale śruby ścinanie i nacisk na ścianę otworu i tarcie pomiędzy powierzchnią styku panel siła połączenia, w końcu do ścinania wału lub nacisku na ścianę otworu uszkodzenie, nawet akceptując stan graniczny ścinania. Krótko mówiąc, śruby o wysokiej wytrzymałości typu ciernego i śruby o wysokiej wytrzymałości typu nośnego są w rzeczywistości tym samym rodzajem śrub, ale konstrukcja jest
Poślizg nie jest brany pod uwagę. Śruba o wysokiej wytrzymałości typu ciernego nie może się ślizgać, śruba nie przenosi siły ścinającej, po wystąpieniu poślizgu uważa się, że projekt osiągnął stan awarii, stosunkowo dojrzały technologicznie; Śruby o wysokiej wytrzymałości, przenoszące nacisk, mogą się ślizgać, a śruby również przenoszą siłę ścinającą. Ostateczne uszkodzenie jest równoważne uszkodzeniu zwykłych śrub (ścinanie śruby lub zmiażdżenie płyty stalowej). Z perspektywy użytkowania:
Połączenie śrubowe głównego elementu konstrukcyjnego budynku wykonuje się zazwyczaj za pomocą śrub o wysokiej wytrzymałości. Zwykłe śruby można używać ponownie, natomiast śrub o wysokiej wytrzymałości nie można używać ponownie. Śruby o wysokiej wytrzymałości stosuje się zazwyczaj do połączeń trwałych.
Śruby o wysokiej wytrzymałości to śruby naprężane wstępnie, typu ciernego z kluczem dynamometrycznym do wywierania określonego naprężenia wstępnego, typu dociskowego ze śrubą z łba śruby śliwkowej. Zwykłe śruby mają słabą wytrzymałość na ścinanie i mogą być stosowane w drugorzędnych elementach konstrukcyjnych. Zwykłe śruby wymagają jedynie dokręcenia.
Najczęściej spotykane śruby to na ogół śruby klasy 4.4, 4.8, 5.6 i 8.8. Śruby o wysokiej wytrzymałości to na ogół śruby klasy 8.8 i 10.9, przy czym większość stanowią śruby klasy 10.9.
8.8 to ta sama klasa co 8.8S. Właściwości mechaniczne i metody obliczeniowe zwykłej śruby i śruby o wysokiej wytrzymałości są różne. Naprężenie śruby o wysokiej wytrzymałości następuje przede wszystkim poprzez zastosowanie wstępnego naprężenia P w jej wnętrzu, a następnie poprzez opór tarcia między powierzchnią styku elementu łączącego, aby przenieść obciążenie zewnętrzne, a zwykła śruba bezpośrednio przenosi obciążenie zewnętrzne.
Połączenie śrubowe o wysokiej wytrzymałości charakteryzuje się prostą konstrukcją, dobrymi parametrami mechanicznymi, możliwością demontażu, odpornością na zmęczenie, a ponadto jest odporne na działanie obciążeń dynamicznych, co czyni je bardzo obiecującą metodą łączenia.
Śruba o wysokiej wytrzymałości polega na użyciu specjalnego klucza do dokręcania nakrętki, tak aby śruba wytworzyła ogromne i kontrolowane napięcie wstępne, poprzez nakrętkę i płytkę, aby połączyć je tą samą ilością ciśnienia wstępnego. Pod działaniem ciśnienia wstępnego, większa siła tarcia zostanie wygenerowana wzdłuż powierzchni łączonego elementu. Oczywiście, dopóki siła osiowa jest mniejsza od tej siły tarcia, element nie będzie się ślizgał, a połączenie nie zostanie uszkodzone. Jest to zasada połączenia śrubowego o wysokiej wytrzymałości.
Połączenie śrubowe o wysokiej wytrzymałości zależy od siły tarcia między powierzchniami styku części łączących, aby zapobiec wzajemnemu poślizgowi. Aby uzyskać wystarczającą siłę tarcia na powierzchniach styku, konieczne jest zwiększenie siły zacisku i współczynnika tarcia powierzchni styku elementów. Siłę zacisku między elementami uzyskuje się poprzez zastosowanie wstępnego naprężenia śrub, dlatego śruby muszą być wykonane ze stali o wysokiej wytrzymałości, dlatego nazywa się je połączeniami śrubowymi o wysokiej wytrzymałości.
W przypadku połączeń śrubowych o dużej wytrzymałości współczynnik tarcia ma duży wpływ na nośność. Test wykazał, że współczynnik tarcia zależy głównie od kształtu powierzchni styku i materiału elementu. Aby zwiększyć współczynnik tarcia powierzchni styku, w budownictwie często stosuje się takie metody, jak piaskowanie i czyszczenie szczotką drucianą, aby poddać powierzchnię styku elementów w zakresie połączenia.
Czas publikacji: 08-06-2019