Powszechnie stosowaną płytkę gąsienicową dzieli się na trzy typy w zależności od kształtu uziemienia, w tym pojedynczy pręt, trzy pręty i dno. Pojedyncza płyta wzmacniająca jest stosowana głównie w buldożerach i ciągnikach, ponieważ tego rodzaju maszyny wymagają, aby płyta gąsienicy miała duża siła uciągu. Jest ona jednak rzadko stosowana w koparkach i tylko wtedy, gdy koparka jest wyposażona w zębatkę wiertniczą lub wymaga dużego ciągu poziomego, stosuje się płytę gąsienicową. Duża siła uciągu jest wymagana podczas skrętów podwodnych, więc wysokie ścięgno buta (tj. kolec buta) będzie ściskać ziemię (lub ziemię) pomiędzy ścięgnem buta, wpływając w ten sposób na mobilność koparki.
Większość koparek wykorzystuje trójprętową płytę gąsienicową, kilka z nich wykorzystuje płaską dolną płytę gąsienicową. Przy projektowaniu trójżebrowej płyty gąsienicowej najpierw oblicza się nacisk styku z podłożem i zdolność zazębiania się gąsienicy z podłożem, aby zapewnić niezbędną przyczepność .Po drugie, płyta gąsienicy powinna charakteryzować się większą wytrzymałością na zginanie i zużycie. Płyta gąsienicy trójżebrowej ma zazwyczaj dwa otwory do usuwania błota. Kiedy płyta gąsienicy obraca się wokół koła napędowego, muł z segmentu szyny łańcuchowej można automatycznie usunąć za pomocą zęba, tak aby otwór do usuwania błota znajdował się pomiędzy dwoma otworami na śruby mocujące płytkę gąsienicy do segmentu szyny łańcucha.
Czas publikacji: 29 listopada 2018 r